Τώρα που φτάσαμε στο τέλος του σεμιναρίου , μπορώ να εξωτερικεύσω ορισμένες σκέψεις που έκανα όχι μόνο όταν δήλωσα συμμετοχή αλλά και κατά τη διάρκειά του. Στην αρχή ήμουν πολύ επιφυλακτική , διότι η εμπειρία μου από τα σεμινάρια που έχω παρακολουθήσει δεν ήταν καθόλου θετική. Σ' αυτό το σεμινάριο όμως έγινε κάτι διαφορετικό. Τα μαθήματα δεν έμειναν σε θεωρητικό επίπεδο και οι επιμορφωτές δεν ήταν άσχετοι από την εκπαιδευτική εμπειρία. Ομολογώ ότι σταδιακά άρχιζα να εντυπωσιάζομαι από τον πολύ πλατύ ορίζοντα γνώσεων που άνοιξαν μπροστά μου. Κάτι άρχισε να με γοητεύει, να με ελκύει, να με προκαλεί σε νέους κόσμους και γνωστικά πεδία. Νομίζω ότι η συμβολή των δύο επιμορφωτών ήταν καθοριστική. Αυτοί οι άνθρωποι, εμένα τουλάχιστον , μου μετέδωσαν κάτι από το μεράκι τους ,με ενέπνευσαν . Με παρότρυναν να πάω λίγο πιο πέρα. Δεν ξέρω τι θα μπορέσω να εφαρμόσω απ' όλ' αυτά , πάντως θα προσπαθήσω να βάλω ένα λιθαράκι , ανεξάρτητα από τις δυσκολίες ,που θα συναντήσω . Ευχαριστώ την Άννα και τον Βασίλη για την προσπάθεια που έκαναν να μας μυήσουν στο κόσμο της ΤΠΕ .
Συνήθως δεν εξωτερικεύω εύκολα τις σκέψεις μου γιατί δεν μου πολυαρέσει το γράψιμο. Νομίζω όμως ότι πάντα χρειάζεται η ηθική επιβράβευση σ' εκείνους που προσπαθούν για κάτι καλύτερο αλλά και διαφορετικό που μπορεί να μας πάει λίγο πιο ψηλά από ' κει που είμαστε. Και τώρα για αποχαιρετιστήριο ένα ποίημα της Κικής Δημουλά αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλη την ομάδα του ΚΣΕ Φιλολόγων Ιωαννίνων:
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ
Φορέσαμε μια ξαστεριά στα μάτια
Τη νύχτα με τις φωτοβολίδες της ελπίδας κεντήσαμε
Και με συνέπεια εφοδιαστήκαμε
Σκοτώσαμε την επιφύλαξη με την αιχμή του απόλυτου.
Την σιωπή μας μ ένα καικι προς ορίζοντας φυγαδεύσαμε
Στρώσαμε το τραπέζι του αναπάντεχου
Με δυο ποτήρια να κεράσουμε το ενδεχόμενο,
Ανάβοντας το κερί ευαισθησίας πλάι στην καρδιά μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου