ille, si fas est, superare divos
qui sedens adversus identidem te
spectat et audit
dulce ridentem, misero quod omnis
eripit sensus mihi: nam simul te,
Lesbia, adspexi, nihil est super mi
deest v. 1
lingua sed torpet, tenuis sub artus
flamma demanat, sonitu suopte
tintinant aures, gemina teguntur
lumina nocte.
otio exsultas nimiumque gestis.
otium et reges prius et beatas
perdidit urbes.
C. Valerius Catullus, Carmina (ed. E. T. Merrill), Poem 51
O Κάτουλλος, ως γνωστόν, είναι μέγας θαυμαστής της Σαπφούς και, εκτός του ότι ονομάζει τη μούσα του Lesbia, αποδίδει με το ποίημά του αυτό το αντίστοιχο της Σαπφούς, "Φαίνεταί μοι κῆνος", στα λατινικά
ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΟΙ ΚΗΝΟΣ
φαίνεταί μοι κῆνος ἴσος θέοισιν
ἔμμεν' ὤνηρ, ὅττις ἐνάντιός τοι
ἰσδάνει καὶ πλάσιον ἆδυ φωνείσας ὐπακούει
καὶ γελαίσας ἰμέροεν, τὸ μ' ἦ μὰν
καρδίαν ἐν στήθεσιν ἐπτόαισεν ·
ὠς γὰρ ἐς σ' ἴδω βρόχε' ὤς με φώναισ' οὐδ' ἔν ἔτ' εἴκει,
ἀλλὰ κάμ μὲν γλῶσσα Fέαγε, λέπτον
δ' αὔτικα χρῶι πῦρ ὐπαδεδρόμακεν,
ὀπτάτεσι δ' οὐδ' ἔν ὄρημμ' ἐπιρρόμβεισι δ' ἄκουαι,
ἀ δὲ μ' ἴδρως κακχέεται, τρόμος δὲ
παῖσαν ἄγρει, χλωροτέρα δὲ ποίας
ἔμμι, τεθνάκην δ' ὀλίγω 'πιδεύην
φαίνομ'
ἀλλά πὰν τόλματον ἐπεὶ καὶ πένητα
(Σ. Κακίση, Σαπφώ, Τα ποιήματα, Νεφέλη, 1988)
(και σε μετάφραση από τον Ο. Ελύτη, Ελύτης Ο. - Σαπφώ, εκδ. Ίκαρος, 1996)
Θεός μου φαίνεται στ΄ αλήθεια εμένα κείνος
ο άντρας που κάθεται αντίκρυ σου κι από
κοντά τη γλύκα της φωνής σου απολαμβάνει
και το γέλιο σου αχ που ξελογιάζει
και που λιώνει στο στήθος την καρδιά μου
σου τ΄ ορκίζομαι· γιατί μόλις που πάω να
σε κοιτάξω νιώθω ξάφνου μου κόβεται η μιλιά μου
μες στο στόμα η γλώσσα μου
στεγνώνει· πυρετός κρυφός με σιγοκαίει κι
ούτε βλέπω τίποτα ούτε ακούω μα
βουίζουν τ΄ αυτιά μου κι ένας κρύος ιδρώτας
το κορμί μου περιχάει· τρέμω σύγκορμη αχ
και πρασινίζω σάν το χόρτο και λέω πώς λίγο ακόμη·
λίγο ακόμη και πάει θα ξεψυχήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου